تحقیق در مورد فیثاغورث

این تحقیق به بررسی زندگی فیثاغورس، فیلسوف و ریاضی‌ دان یونانی، و تأثیرات او بر ریاضیات و فلسفه می‌ پردازد. فیثاغورس با سفر به مصر و بابل، به آموختن دانش‌ های گوناگون پرداخته و مکتب فیثاغوری را بنیان نهاد.

زندگی فیثاغورس

فیلسوف و ریاضیدان برجسته یونانی، که در سال‌ های ۵۶۹ تا ۴۹۶ پیش از میلاد می‌زیست، یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخی در توسعه دانش بشری به شمار می‌رود. او در جزیره ساموس، نزدیک کرانه‌ های ایونی زاده شد و در دوران پیش از ارشمیدس، زنون و اودوکس به عنوان یکی از پیشگامان اندیشه فلسفی و ریاضی شناخته می‌شود.

فیثاغورس در جوانی به سفرهای متعددی پرداخت که او را به سرزمین‌ های دوردست و مراکز تمدن‌های باستانی مانند مصر، بابل و ایران رساند. این سفرها فرصت منحصربه‌فردی برای او فراهم کرد تا از دانش کاهنان مصری، حکمای بابلی و مغان ایرانی بهره‌مند شود. او به‌ویژه در مصر مدت طولانی به سر برد و با حمایت پولوکراتوس، شاه یونان، به دربار آمازیس، فرعون مصر، معرفی شد. این حمایت به او امکان داد تا به دانش کاهنان مصری دست یابد و آموزه‌ های عمیقی را از آنان فراگیرد. سپس به بابل رفت و دوران تازه‌ای از شاگردی و یادگیری را آغاز کرد. این دوره‌ها او را به یکی از آگاه‌ترین افراد زمان خود تبدیل کرد.

پس از بازگشت به یونان در حدود سال ۵۳۰ پیش از میلاد، فیثاغورس مکتبی فلسفی را در زادگاهش ساموس بنیان نهاد. این مکتب که بعدها به مکتب فیثاغورسی شهرت یافت، بر مفاهیمی چون ریاضیات، نظریه‌ های فیزیکی، اخلاق و تفکر فلسفی متمرکز بود. با این حال، آموزه‌ های او که غالباً طرز تفکری اشرافی داشت، با دموکراسی سنتی حاکم بر ساموس در تضاد بود. همین امر باعث شد که او به شبه‌ جزیره آپولیا در جنوب ایتالیا مهاجرت کند و در شهر کراتون اقامت گزیند.

فیثاغورس، همانند سقراط، هیچ‌گاه نوشته‌ای از خود به جا نگذاشت. تعالیم او از طریق شاگردانش به دست ما رسیده است. بسیاری از اندیشه‌ها، آداب و رسوم و حتی باورهای فلسفی و ریاضی مکتب فیثاغورسی توسط شاگردان او تدوین و توسعه داده شده‌اند. این مکتب تأثیر عمیقی بر تاریخ تفکر و فلسفه غرب گذاشت، اما مخالفت‌ های مذهبی و سیاسی در نهایت به شورش مردم علیه او انجامید. در افسانه‌ها آمده است که معبد و مکتب او به دست مخالفانش به آتش کشیده شد و فیثاغورس در میان شعله‌های آتش جان باخت.

او ترکیبی منحصربه‌فرد از ریاضیات و عرفان را در تعالیم خود به کار می‌برد و بسیاری از اندیشه‌هایش آمیزه‌ای از نظریه‌های ریاضی، باورهای فلسفی و آموزه‌ های دینی بود. دوستداران او جمله معروف «Sic transit gloria mundi» را در رثای او گفته‌اند که به معنای «افتخارات جهان چنین می‌گذرند» است. فیثاغورس هم ریاضیدانی نابغه و هم معلمی روحانی بود؛ به‌طوری‌که گفته می‌شود تنها یک‌دهم شهرت او به نبوغ علمی‌اش بازمی‌گردد و بقیه حاصل ارشاد و رسالت او در راهنمایی مردم بوده است.